Nie chce być turystą

Turystyka kojarzy się z tym, co masowe i zestandaryzowane. To przemysł. Wszystko sprowadza się do ofert. Wypoczynek ma natomiast unikalny i bezpośredni związek ze stylem i rytmem codziennego życia; stanowi reakcje na jego uchybienia i mankamenty. Tak więc każdy przypadek wymaga innego podejścia. Aby wypocząć musisz poważnie ze sobą porozmawiać. Gdy odwiedzasz biuro podróży, pracownik nie zadaje pytań, jak się czujesz i co ci doskwiera. Nie docieka, co lubisz robić i czego ci brakuje.  Kluczowe dla niego jest to, ile masz pieniędzy. I właściwie do obrotu gotówki wakacyjna misja się sprowadza.

Wypoczywania trzeba się nauczyć i o ile możemy obejść się bez prawa jazdy, bezradność w tym obszarze odbija się, fundamentalnie, na jakości życia.

Warto opanować sztukę odpoczywania od własnych nawyków i rutyny. Dobrze jest czerpać satysfakcję z samotniczych wędrówek. Czuć się dobrze ze sobą, polegać na sobie i ponosić (tylko) za siebie odpowiedzialność. Takie szwendanie – bez negocjowania jego warunków z nikim innym – daje wolność. Trochę inną niż wtedy, gdy wysiądzie ci telefon i nie możesz skorzystać z internetowych map. Zyskujesz wiele, a orientację tracisz tylko na chwilę.