Neuroza handlowej niedzieli

Błądzenie po zatłoczonej galerii handlowej jest testem na neurotyczność. Każdej niedzieli błądzi nas tak tysiące.

Jeśli dziki tłum nie doprowadzi Cię do irytacji, to z twoją psyche nie jest najgorzej. Sprawdziłem na sobie: po 40 minutach miałem dosyć: pod skórą szalały diabliki. Nosiło mnie od środka. Czułem się, jak na dworcu kolejowym czekając na opóźniony pociąg-widmo, który nie miał zamiaru przyjechać.
Ostudziło mnie dopiero rześkie powietrze i otwarta przestrzeń nad głową. Puls zharmonizował się z szumem miasta.
Nie pojmuję, jak można spacerować będąc drobiną w ludzkim potopie przewalającym się przez pasaż handlowy, jak w takim miejscu można znaleźć spokój.
Sprowokowałem: w Magnolii Park runęła część stropu.

Szukam adekwatnego sposobu relaksacji, bo i mnie ostatnio w niebezpieczne rejony powiodły emocje. Chcąc zapobiec kolejnej małej katastrofie, sięgnąłem po książkę Joel Levey’a: „Relaksacja, koncentracja, medytacja”. Pożyteczny bryk, i choć dotyczy „starożytnych metod dla współczesnych umysłów”, jest wolny od pseudoezoterycznego bajdurzenia.

Zrozumienie danego procesu umożliwia człowiekowi uzyskanie kontroli nad danym procesem lub uwolnienie się od bycia kontrolowanym przez ten proces. Dlatego analityczne rozpoznanie podstawowych składników ślepej furii: co uwalnia gniew, gdzie się ten gniew kieruje, jak uaktywnia mentalnie, werbalne i fizyczne energie itd., umożliwia wybuchowej osobie kontrolowanie swojej złości, a w końcu, być może wyzwolenie się spod jej wpływu.

I tak oto, koniec końców, doszedłem do emocji w polityce. Tu prezydent Kaczyński, niczym uczniak, obraził się na Tuska za „inwektywy pod jego adresem”.
Jeśli głowa państwa zachowuje się dziecinnie, to chyba i ja, przeciętniak bez aspiracji, bez Piar-owskiego wsparcia i kancelarii doradców, mogę choć raz porządnie dać ponieść się irytacji?

***
Już wiem, jak domowym sposobem, posiłkując się drobiazgami z szuflady, zrobić tatuaż.