Koniec z darmochą, będziecie płacić – głos ten wsród prasowych wydawców niesie się coraz donośniej, bo coraz większa jest ich desperacja. Dziwić się jej trudno. Tradycyjne media są w głębokiej defensywie.
Po okresie niezbornych utyskiwań na net, wydawcy gazet wkroczyli w etap wysuwania żądań. Wróg jest określony – to rekiny w rodzaju Google jak i wszelka internetowa drobnica, żerująca na gazetowych tytułach. Bezkarnie kopiują artykuły, umieszczają je na swoich stronach, plagiatują i zarabiająca na tym procederze krocie z reklam. Oni są winni, że redaktorom i reporterom, prawdziwym wytwórcom newsów, w oczy zagląda widmo plajty.
Prawdy w tym obrazie niewiele. Ledwie cząstka, bo i problem jest bardziej złożony niż prostacka relacja: twórca-złodziej. Ale o tym dalej.
Jak na razie w pohukiwaniu na internet więcej jest manifestowania siły niż gotowości do wzięcia odwetu. Kto broni gazetom wprowadzenia – od zaraz – systemu mikropłatności albo abonamentów? Za wyjątkowy towar, wielu skłonnych jest zapłacić. Badania rynku nie pozostawiają co do tego wątpliwości. Zatem, skąd zwłoka?
Problem jest palący, ale jeszcze większa niewiadoma, czy posunięcie to nie będzie strzałem w kolano.
Sęk w tym, że wśród wydawców nie ma zgodności, żeby taki krok wspólnie przedsięwziąć. Plan spali na panewce, jeśli ktoś z konkurencji wybierze inną drogę, zawładnie niszą tego, który przestawił się na model pobierania opłat od użytkowników.
Dane z ostatniego kwartału 2009 r. pokazują, że Agora jako prasowe wydawnictwo traciła, ale zarabiała na reklamach internetowych.
Wizja, że wszystkie prasowe tytuły nagle zaczną pobierać opłaty za udostępniane treści on-line, jest równie realna, jak przejście wszystkich Polaków na hinduizm.
Z każdym kolejnym komputerem podpiętym do sieci, z każdym smartfonem, netbookiem – zestandaryzowana forma dostarczania newsów oraz innych treści, jakim jest gazeta ( i płacenia za to), staje się coraz bardziej archaiczna.
Społeczny krajobraz ewoluuje, przekształcają się media. Narzędzia, jakimi posługują się dziennikarze oraz sama profesja też zdecydowanie ulegają zmianie. W tym kontekście wspomina się o przyszłościowym modelu tra-digital journalist. Znaczenie ma wiedza o tym, jak zmienia się odbiorca i jak można do niego dotrzeć. Tych ważnych elementów jest więcej.
Starcie tego, co trwa z tym, co nadchodzi nie raz przypominało zawracanie rzeki kijem. W 1995 roku Newsweek wieścił upadek internetu. Mylił się bardzo.
Tym razem zapowiada się podobny scenariusz. Dziś nikt nie myśli o pożytkach płynących z maszyny parowej, lamp, tranzystorów i komputerów wypluwających setki metrów perforowanej taśmy. Jeśli żal czegoś niezmiernie, to spokoju i mniej opętańczego rytmu życia.
Ad vocem: Ruper Murdoch o przyszłości gazet.
Na koniec jedno jeszcze: wskażcie mi dziennikarza prasowego, który nie posługuje się w pracy internetem.
3 odpowiedzi na „Internet vs. gazety”
Ależ, jak już ktoś z całą pewnością przede mną zauważył, rozwiązanie jest bardzo proste – jeśli media wydawane na martwych drzewach chcą wykończyć cyfrową konkurencję niech zaczną promować adblock plus i customizegoogle (wtyczki firefoxa pozwalające zablokować 99% reklam w internecie). Z niecierpliwością czekam na takie starcie (chociaż nie jest ono raczej podyktowane rentownością jednych czy drugich)
Czytałem czas jakiś temu o pomyśle subsydiowania gazet przez państwo ( trosce o dostęp do rzetelnych newsów), gdy korporacja porzucą ich prowadzenie (tj. gazet) na rzecz on-line'owego infotainmentu
tak mi się cos wydaje, ze w przyszłości beda drukowane tylko bardzo lokalne gazety, gdzie zarówno specyficzna grupa docelowa, jak i koszt dotarcia jest inaczej kalkulowany, a przyszłosc to … "e-" 8)