Mniej telewizji, więcej szczęścia?

Telewizja jest azylem, formą ucieczki dla osób pasywnych, mniej zadowolonych i mniej wykształconych. Kto tkwi godzinami przed ekranem raczej postrzega się za mniej szczęśliwego. Inaczej jest z tymi, którzy preferują inne rodzaje aktywności – to ustalenia socjologów z Uniwersytetu w Maryland. Za źródło badań posłużył im sondaż GSS (General Social Servey) prowadzony na 45 tysiącach Amerykanów przez 31 lat.

According to the study’s findings, unhappy people watch an estimated 20 percent more television than very happy people, after taking into account their education, income, age and marital status – as well as other demographic predictors of both viewing and happiness.

Oczywiście ankieta nie dotyczy ani wprost, ani tylko li oglądania telewizji, lecz relacji pomiędzy rozmaitymi formami aktywności, a samopoczuciem i życiową satysfakcją.

Pytani, co sprawia największą radochę respondenci wskazywali najczęściej na:

Ta część sondażu obejmuje okres 1975-85. Telewizja lądowała gdzieś w środku listy. Wyniki byłyby pewnie podobne i w kolejnych dekadach, choć fenomen internetu oraz telefonii komórkowej nakazuje zastanowić się, czy do nawyku stuporowatego tkwienia przed telewizorem nie doszły kolejne i jak radzimy sobie z przeładowaniem informacjami.

W badaniach wspomina się również o korelacji pomiędzy poczuciem upływu czasu a zadowoleniem. I tu mamy do czynienia z oczywistą tezą: kto żyje pośpiesznie i wiecznie goni, raczej nie uzna się za szczęśliwego. Co innego ci, którym czasu wystarczy na wiele.